עליזה אולמרט / عليزا اولمرت / Aliza Olmert

עליזה אולמרט - עבודות

עושר ויזואלי מציף את המתבונן בעבודותיה הרבגוניות של עליזה אולמרט. המכנה המשותף של כולן הוא התחושה שהכול נזיל, משתנה, בעל דופק משל עצמו ורעננות ייחודית. אין היררכיה בין הטכניקות, בין זו שתבעה הקפדה, דיוק בפרטים, ניסיון ומיומנות טכנית גבוהה, ובין הרדי-מייד, החפץ שנאסף מערימה זנוחה בצד הדרך.

עבודותיה של אולמרט מרובות רבדים: גלוי ונסתר, אישי ואוניברסלי, קונקרטי ומטפורי, שזורים זה בזה, מהדהדים מוטיבים מקומיים המבטאים חיפוש אחר שייכות לצד תחושת ארעיות וחרדת קיום. כל אלו אינם זרים לנוף הפנימי של אולמרט, בת מהגרים שנולדה במחנה עקורים בגרמניה. 

את המתח בין הממשי למדומיין  היא יוצרת בניגוד שבין משיחות מכחול מכוונות לבין נזילה אקראית ושרבוט ילדי. בדרך זו היא מעלה חוויה סובייקטיבית שהיא מעבר לדימוי הקונקרטי. תמות של שייכות ואנטי-שייכות, של מקום והֶעְדֵר מקום, נשזרות לכדי אסתטיקה אישית ייחודית. מבטה סורק את סביבתה בקולטנים פעורים, והבנאליה נטענת בשלל משמעויות. מושגי היופי אינם לקוחים מקטלוגים של אסתטיקה מוסכמת, אלא ממפגש אינטימי בין העין הבוחנת של אולמרט לבין מה שמוקרן מן האובייקט המספר את סיפורו.

העבודות בתערוכה חושפות את מעגלי הזהות הרחבים של אולמרט כאדם וכאמנית. מעבר לרב-משמעיות ולהעדר מיקוד של זמן, מקום, או התרחשות, נחשפים המבנים המורכבים של הנפש, שמעמידים את האדם במרכז – וזאת גם כשמושא הציור הוא ברוש, מטוס או כתם נוזל. מתחת לפני השטח של ציורי נוף חושניים ורבי-יופי רוחשת כמיהה לחקור ולחוות, המהולה באופטימיות מהוססת.

אוצרים שותפים: יונה פישר ז"ל וכרמית בלומנזון

عليزة أولمرت - أعمال

مَن يتأمل في أعمال عليزة أولمرت المتنوّعة يرَ ثراءً بصريّا واضحًا. والمشترَك لجميع الأعمال هو الشعور بأنّ كل شيء لزِج، متغيّر، ذو نبض خاصّ وطاقة متميّزة. ولا نرى أية هرميّة بين التقنيات المستخدَمة، رغم أنّ بعضها تطلّب الكثير من الدقّة في التفاصيل، الخبرة، والمهارة التقنيّة الكبيرة، فيما البعض الآخر كان شبه جاهز، غرضًا التُقط من كدسة مُهمَلة على جانب الطريق.

ثمة طبقات عديدة في أعمال أولمرت. فهناك الجليّ والخفيّ، الشخصيّ والكونيّ، الملموس والمجرّد، كلّها متشابكة الواحد بالآخر. كما أنّ الناظر إلى هذه الأعمال الفنيّة يسمع صدى موتيفات محليّة تعبّر عن البحث عن انتماءٍ إلى جانب الشعور بحتميّة الزوال والخوف الوجوديّ. ليست هذه الأمور غريبةً في المشهد المحليّ لأولمرت، المولودة في مخيّم نازحين في ألمانيا. 

تخلق أولمرت أيضًا توتّرًا بين الفِعليّ والمُتخيَّل، عبر التباين بين ضربات الفرشاة المقصودة وبين التسرُّب العرَضيّ والخربَشات الطفوليّة. وهكذا تطرح تجربة ذاتيّة تتجاوز الصورة الملموسة. كما تتداخل ثيمات الانتماء وعدم الانتماء، المكان وانعدام المكان، ضمن جَماليّة شخصيّة مميّزة. تمسح نظرتُها البيئة بعيون وآذانٍ مفتوحة، وثمّة شحنة من الإبهام في معانٍ متعدّدة. كما أنّ مفاهيم الجمال ليست منسوخة من جَماليّات مُتعارَف عليها، بل هي عبارة عن لقاءٍ حميم بين عين أولمرت الثاقبة وبين ما ينعكس من الغرض الذي يحكي قصّته.

تكشف المعروضاتُ حلقاتِ الهويّة الواسعة لدى أولمرت كإنسانٍ وكفنّانة. فما وراء تعدّد المعاني وغياب التشديد على الزمان، المكان، أو الأحداث، تنكشف المباني المركّبة للنفس، التي تضع الإنسان في الصدارة، حتى حين يكون موضوع الرسمة شجرة سرو، طائرة، أو بقعة سائل. ورغم أنّ الطبقة السطحية قد تكون رسومًا لمناظر طبيعية رائعة الجمال ومفعمة بالمشاعر، ينكشف في الطبقة التحتيّة توقٌ إلى البحث والاختبار، ممزوج بالتفاؤل الحذِر.

القيّمان على المعرض: الراحل يونا فيشر وكرميت بلومنزونz

Aliza Olmert - Works

The viewer is overwhelmed by the sense of visual delight present in the colourful works of Eliza Olmert, which are bound by a shared sense of fluidity and dynamism, each with its own heartbeat and signature vibrancy. There is no hierarchy of techniques here, whether it demands precision, an abundance of care, experience and exceptional technical skills, or whether it is ready-made, an object scooped up from a pile at the side of the road.

Olmert’s works are multi-layered: visible and concealed, individual and universal, tangible and metaphorical, all intertwined and echoing local motifs that express a search for belonging alongside a sense of transcience and existential angst. None of these are strangers to Olmert’s internal landscape, as the daughter of immigrants who was born in a displaced persons’ camp in Germany. 

The tension between the real and the imagined is formed by the contrast between deliberate brushstrokes and random spillage and childish doodles. By employing this contrast, she introduces a subjective experience that goes beyond the tangible depiction. The purity of belonging and anti-belonging, of a place and its absence, are woven into a unique individual aesthetic. Her wide-eyed gaze scans her surroundings, and its banality is charged with a thousand meanings. The depictions of beauty are taken not from catalogues of aesthetic consensus, but rather from an intimate meeting of Olmert’s critical eye and the aura of the object as it tells its story.

The works in the exhibition reveal Olmert’s broad circles of identity as an individual and as an artist. Beyond the ambiguity and the absence of a specific time, place or event, her works expose the elaborate constructions of the soul that center the individual – even when the subject of the painting is a cypress tree, a plane or a leak stain. Below the surface of evocative landscape paintings lies a whisper of desire to investigate and experience, tampered by a cautious optimism.

Co-curators: Yona Fischer (RIP)
and Carmit Blumenson